Μερλιέ-Λογοθέτη, Μέλπω

(Ξάνθη 1895 – Αθήνα 1979). Ελληνίδα φιλόλογος και μουσικός. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές της στην Κωνσταντινούπολη και συνέχισε με σπουδές στη μουσική (Δρέσδη, Βιέννη, Γενεύη). Το 1920 διορίστηκε βοηθός του καθηγητή της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στη Σορβόνη, Ουμβέρτου Περνό. Μετά τον γάμο της με τον σημαντικό ελληνιστή Οκτάβ Μερλιέ ασχολήθηκε με τη μελέτη του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού και το 1930 ίδρυσε το Μουσικό και Λαογραφικό Αρχείο και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (1931), ιδρύματα που αποσκοπούσαν στη διάσωση του ιστορικού, πολιτιστικού και λαογραφικού υλικού του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Έγραψε πολλά βιβλία, με κυριότερα Τα τραγούδια της Ρούμελης (1931), Μουσική λαογραφία στην Ελλάδα (1935) και στα γαλλικά τη μελέτη Le premier mode et son plagal, που αναφέρεται στον A’ ήχο της βυζαντινής μουσικής και τον πλάγιό του. Πολλά εξάλλου άρθρα της για την ελληνική λαϊκή και βυζαντινή μουσική είναι δημοσιευμένα σε διάφορα έντυπα.